Komorowski Piotr h. Ciołek (zm. ok. 1654), podstoli podolski, rotmistrz królewski. Był synem Stanisława, dziedzica Wierzchowni, i Anny z Oleksowa. Jego braćmi byli Mikołaj, Stefan i Zbigniew; o zabicie Zbigniewa pozywał K. wraz z dwoma braćmi do sądów grodzkich w r. 1614 Sieprawskiego oraz mieszczan kamioneckich. Od r. 1632 występował w aktach jako rotmistrz królewski. W tym charakterze walczył w r. 1637 przeciw buntującym się Kozakom Pawluka. Jako «włości ukraińskich i postępków kozackich barzo świadomy» posłował K. od hetmana w. kor. Stanisława Koniecpolskiego do Kozaków do Czehrynia z wezwaniem do posłuszeństwa i upomnieniem, a z początkiem grudnia t. r. uspakajał niepłatne, skonfederowane wojsko kor. w Fastowie. Wziął też udział w bitwie pod Kumejkami (16 XII 1637) i był ranny w rękę. W r. n. walczył z kolei w maju przeciw Kozakom Putywlca pod Łubniami i w czerwcu przeciw J. Ostrzaninowi pod Żołninem, wreszcie przeciw D. Huni w lipcu 1638 r. Wtedy hetman przeznaczył go do pertraktacji z poddającymi się 9 VIII 1638 r. Kozakami Huni. Po kapitulacji Kozaków został K. mianowany królewskim wielkim komisarzem wojsk zaporoskich. W r. 1644 był K. podstolim podolskim. W styczniu 1646 r. znowu przebywał na Ukrainie jako rotmistrz kozacki pod rozkazami hetmana M. Potockiego, zapewne w związku z planami antytureckimi Władysława IV, a z końcem kwietnia t. r. wziął udział w uroczystym pogrzebie hetmana S. Koniecpolskiego. W l. 1647–8 rotmistrzował w chorągwi kozackiej liczącej 50 koni. W r. 1648 jako kapitan wojskowy, czyli dowódca straży przybocznej hetmana, dostał się do niewoli tatarskiej pod Korsuniem (26 V) i został wykupiony przez żonę. W l. 1650–1 znowu służył, jako kapitan.
K. był dwukrotnie żonaty, najpierw z Zofią Kiermańską, a następnie z Ewą z Bielawskich, 1. v. Feliksową Kalińską, 2. v. Markową Białyńską. Z małżeństw tych nie pozostawił potomstwa. Posiadał dziedzicznie Wierzchownię, a dożywotnio Stodolce w starostwie barskim oraz trzymał w zastawie Kadłubiska Koniecpolskich, dzierżawił zaś Wisznię. Pozostawił spadek wartości 30 000 zł. K. nie żył już w r. 1654.
Enc. Wojsk., IV 399; Boniecki; Niesiecki; Uruski; – Hruševskyj, Istorija, VIII, IX; Kersten A., Stefan Czarniecki, W. 1963 s. 108; Wimmer J., Materiały do zagadnienia organizacji i liczebności armii koronnej w latach 1648–1655, Studia i Mater. do Hist. Wojsk., W. 1960 V 490; tenże, Wojsko polskie w drugiej połowie XVII wieku, W. 1965 s. 346, 347; – Michałowski J., Księga pamiętnicza, Kr. 1864 s. 20; Okolski S., Diariusz… w r. 1637…, Kr. 1858 s. 15, 19, 32, 38, 42, 51, 57, 70, 124, 136, 149, 161, 175, 193, 199; Oświęcim S., Diariusz 1643–1651, Wyd. W. Czermak, Kr. 1907 s. 112, 127.
Adam Przyboś